Iedere dag maken we de leukste dingen mee in de boerderij en soms plaatsen we daar wat van op onze Facebook pagina. Hieronder kan je de feed van onze posts lezen.
Wereld alzheimer dag.. ‘ moet’ ik dan iets erover zeggen? Dat doen andere ook, dus moet ik het dan ook? Het doet mij denken aan mijn vader, die zei dan: “ ik “ moet” hé-le-maal niks!” Mijn vader was niet een man met dementie, maar op het laatste stukje van zijn zijn wel belast met breinschade. Dit ging ook gepaard met gedrag wat hij vooral liet zien aan mijn moeder. Zij begreep het niet altijd, toch was het een compliment.. hij voelde zich bij haar kennelijk veilig genoeg om zich met al wat nog niet begrepen werd te laten zien, zich te uiten. Knap stel die 2. Door mijn hobby/ werk ontmoet ik veel mensen met breinschade, door alzheimer, maar ook door FTD, PPA, CAA, door Parkinson, door meervoudige herseninfarcten of door landurig gebruik van middelen die ( te laat) herkend worden als ‘ dader’ van de schade, toch ooit was er een aanleiding. Ik praat ook met hen, ik geef met iemand die mij lief is breinscholing, niet moeilijk gepraat, gewoon zoals het gaat in de praktijk met open en bloot waar dé uitglijers liggen en dus ook de vrije ruimte voor anders… er is geen vaste oplossing, je doet het niet fout, “ hij Luistert weer eens niet!” Relaties die ineens verschuiven… het gevoel dat je dat niet wil, niet trekt, boos zijn hierover, verdrietig. Het komt allemaal aan bod met het grote verschil dat degene die de schade heeft geen lijdend voorwerp is, gewoon iemand waar jij je even mag aanpassen om weer SAMEN te ‘dansen’ . Ik ontmoet de schaamte, het onbegrip, de rouw om het verlies van wie iemand ooit was, we schijnen licht op wat er wél is. De pijn van afwijzing, het volgens anderen niet meer passen in de maatschappij, er niet meer toe doen, niet meer nuttig zijn of een functie hebben. Naast de breinschade hakt zo’n omgeving er nogal op in. Je wordt kleiner gemaakt, geïsoleerd als corona patiënt ( sociaal isolement en opsluiten is het nieuwe roken.. je gaat er dood van voordat je je ogen sluit) betutteld, mogelijk al direct van de diagnose.. hop: meteen patiënt, zielig en afhankelijk. Voor dat moment was je vooral raar… ‘gelukkig’ is er met de stempel het excuus en een verklaring en… het medelijden. Ik vind dat we er voor die omgeving moeten zijn, want er zijn er meer zoals mij, die ervaring hebben, geduld en liefde hebben voor mensen, wat ze dan hebben is niet zo heel belangrijk. Er is wellicht alzheimer, maar zoveel verschillende mensen, karakter, cultuur, normen en waarden, opvoeding, je leven… hoe heb je geleefd? Een hele smeltkroes die elk mens met breinschade de vrijheid geeft om zich te laten zien, laten we daar eens naar kijken, met humor graag, dat relativeert! Om wie gaat het hier en wie heeft u vandaag meegebracht? ( hiermee bedoel ik dus 1 mens) De Familiehoeve is een woonsetting voor ouderen met een persoonlijkheid, een leven en een zorgvraag. De Familiehoeve heeft ook een open deur om iedereen te ontmoeten die vragen heeft, ideeën heeft, angst of zorgen heeft. Bel.. Schuif maar aan de keukentafel, met elkaar weten we vast precies genoeg en anders vinden we antwoord of… soms ook niet en dat is oké, het mooie van breinschade is dat het elk moment opnieuw begint, zomaar in het hier en nu. Laten we daar blijven mét hen die de dans leiden, laat hen zijn, ons vertellen hoe men wil meedoen, biedt die ruimte, ontspan, omarm hulp, en laat je verrassen. Pakt het ingewikkeld uit? Kom maar even uitpuffen. Want jij moet he-le-maal niks. Tja… ik moest er iets van zeggen 😉 En kijk vooral het filmpje. Liefs van ons
Mensen vergissen zich - vermoed ik- vaker over dat kwaliteit vooral gaat over elke dag perfect presteren. Maar dan krijg ik een error in mijn hoofd en met mij onze medewerkers ook, want over wiens perfect gaat het hier eigenlijk? Wanneer doe je het goed? Wanneer lever jij kwaliteit? Als je het met onze bewoners erover hebt kijken ze ons een beetje aan van: ehm… ik vind het fijn hier, je bent er en als ik je niet zie en ik roep dan kom je of mijn medebewoner gaat even iemand halen, jullie zijn nooit ver. De ene van jullie doet het zo en de ander zo, maar niet 1 is stom en als ik dat wel vind, dan voel ik mezelf vrij om dat te zeggen ( Okee ik bespreek het eerst met mijn buurvrouw 😏en dan merken jullie dat op - oren op steeltjes 😅- en dan vragen jullie wat er is..) mijn dochter blijft ook steeds komen, nou dat doet ze niet als ze het niet leuk vind. Je kunt niet elke dag zes gooien.. maar de dobbelsteen oppakken en elke keer een poging wagen.. dat is in onze ogen prima. Perfect gaat het niet worden.. en daar zeg ik geen sorry voor, omdat ik weet dat wat we doen met medewerkers en bewoners en hun familie in de Familiehoeve gewoon goed is. Dat we alert blijven en ook met elkaar praten als het anders ging dan verwacht, laat de bewoner de dans leiden… daarin zit de grap. Daardoor blijf je fris en met elkaar in staat mee te bewegen in plaats van een systeem creëren waar je ramvast in komt te zitten. Maar goed, de lijstjes zijn ook weer ingeleverd. Met dank vanuit VWS. 🫶🏻
Ik denk aan het leven.. hoe dat leven nooit een perfect plaatje kan zijn. Ik weet niet wat het is dat om ons heen hele volksstammen hun best doen om alles wat is, mooier voor te doen. Soms zelfs de loef af te steken. Het leidt in mijn ogen enkel tot een ervaren teleurstelling of afgunst van licht tot enorm. Als je gezicht “ lekker” staat en je maakt een foto dan is het mogelijk niet je knapste afbeelding, maar wel zoals het is, lachen vóór de foto om de foto is superleuk, maar de échte lach is puur, net als tranen en snot omdat je verdriet hebt. Best lelijk om te zien, toch is dat ook het leven. Hierbij een inkijkje van leven, geposeerd om vast te leggen of genomen om te herinneren? Het kan beiden, ik geloof in het verzamelen van alle momenten.. vieren van het leven door de verjaardag of het intense afscheid. Lekker rummikub spelen, schilderwerken creëren, een ontzettend fijne wandeling, je verbazen om een kip en dan je blik verleggen naar de fijne tuin. De was vouwen, meestal elke dag, nu gewassen met duurzame “ waspapiertjes”. De pruimen straks tot jam omtoveren, een oprecht presentje van een lid van de Familie(hoeve) krijgen. Het overkomt ons allemaal deze leefmomentjes.. sommige moet je doorheen, sommige zijn een verrassing, sommige fors irritant, andere weer zo vrolijk en stoer! Alles afwegend… op elke leeftijd ervaren we een vrij leven! “ when life gives you, lemons… make lemonade.”
De A is van Aad! Ook van de maand Augustus. De maand dat je in de familiehoeve kwam wonen. In Westwoud geboren en getogen, toen naar Hoorn en – wat een geluk voor ons- door naar Benningbroek. Sally was er om je welkom te heten, jou je thuis te laten zien en te vragen hoe jij er wilde wonen en leven. Want het leven, Aad dat nam jij vanuit je hart, met volle teugen! Je leerde ons te lachen, elke dag opnieuw, je was er een ster in om met gekke West-Friese raadsels en woordspelingen ons op de kast te jagen. (We gingen er ook graag op zitten om jou oprecht te plezieren) Schuddebuikend de dag door tot en met rode nagellak op je teennagel 😂Je hebt ons geleerd het leven compleet te consumeren, logisch als je leraar bent geweest, zelfs ‘Hoofd basisschool’ te Zwaagdijk. Je leefde op jouw manier, zo ging je altijd nog naar de Scholekster toe, daar kwam je immers al jaren als graag geziene gast en legde daar jouw puzzels en was een trouw redactielid van ‘de Vogelvlucht’. Menslievend, vol humor én toch ook bescheiden, zo herinneren zij jou graag. Wij sluiten erbij aan, met ook een stukje zorgzaamheid, dankbaar zijn voor de eenvoud van het leven en échte aandacht. Een gentlemen, tikkeltje eigenwijs, met een vleugje ondeugd, toch altijd fatsoenlijk. Zoals een held van jou, Dik Trom. Jij was -denken wij- de volwassen versie 😊 Genieter van het Nederlandse lied, Benny Nijman, BZN (natuurlijk!) en Oôs Joôs: “Das Rock&roll maar den in ’t West-Fries.” Je vond het prettig ons bij naam te noemen, je herkende ons ook allemaal en met sommige deelde je ook jouw diepere gedachtes. Zo mooi dat we dat als aanvullende familie om jou heen mochten betekenen. Want jouw hele eigen gezin was jou zo lief! Met jouw zoons naar de voetbal, - jouw jongens- je had hart voor Volendam, met je sjaaltje op de foto en later in je eigen VIP-week met Emma, Kelly en de hele kinderschare op de dijk een visje eten of een uitsmijter. In de avond een glaasje Port, Puur Geluk! (Skoftig mooi gewoon.) Jouw gezin heeft het goed geregeld, we komen het niet vaak tegen dat ieder zo met volle betrokkenheid en zijn of haar eigen talent een gelijk deel rondom het ‘samen-zorgen’ uitrolt, indrukwekkend! We hadden met ieder ook een eigen contact, altijd fijn en warm. Dat hebben we ook altijd in jou gevonden, warmte. Je hebt ons met het plotselinge effect van ‘inslag’ verlaten, het ging vlug en daadkrachtig. Past ook wel bij je, geen lange lijdensweg, geen kasplantje, jij bepaalde tot het laatst aan toe (ondanks de wenkbrauw van de dokter) Je vertrouwde op Tanja aan je zijde, op ons. We danken jou en jouw familie ( Bianca, Marc, Arno, Tanja, Erik, Colinda en jouw trotse verzameling kleinkinderen) voor het gevoel van vertrouwen en steeds samen optrekken in jouw belang. We nemen samen afscheid deze week. Emma zal er zijn zaterdag, bij een allerlaatste groet. Net als Sally, met haar welkom toen in augustus is dan nu -met het afscheid van jou ook in augustus- de cirkel rond. Hoe mooi is dat? Je was dol op ons, en wij op jou Aad! Groetjes en liefs voor Gré van “ jouw moiden xx” ❤️ “Nag ientje toe!” Geluk! 🍀
Eventjes meegenieten… binnenkort een prachtige gallerij over onze “ vippers” Ik voel mezelf altijd wel trots op de Familiehoeve, haar team en de bewoners. Zij maken er een thuis van. Een soort haven van “ doe maar gewoon” “ het is Okee, ook als het even niet Okee is” … En ja, soms worstelen we, toch komen we altijd weer boven. ( luctor et emergo) om vervolgens weer elders een keer in te verdrinken.. we redden elkaar, maken een boei of een dam, meestal een brug.. waarbij we een enkele keer over en weer naar de overkant blèren, en elkaar toch in het midden vinden. Zo gaat dat in het leven, ups and downs/ the real deal. Allerliefste groet de Familiehoeve 🫶🏻
Kom jij tot leven na de klok van 15 uur?? Ben jij die échte avond en nachtzuster of broeder, die mét de bewoners een fijne avond realiseert. Zo een type van diner, journaal en pyjama..? Dan willen we graag kennismaken, kijken of het klikt! Je draait dus eigenlijk geen dagdiensten, past dit eigenlijk wel goed bij jouw gezinssituatie? Bel dan eventjes.. We kijken uit naar je! Ken je iemand waarvan jij vind dat hij of zij dit helemaal is? Deel deze vacature! Thanks 🫶🏻
We timmeren lekker aan de weg! Hou jij van klussen, heb je een klusbedrijfje of weet je gewoon wat je doet en heb jij vooral zin om in en om de Familiehoeve lekker steady onze klussenlijst te doen ? ( wij zijn namelijk liever met onze bewoners bezig..😉) We hebben koffie, een planning, je mag een bammetje mee eten.. wij zijn wel benieuwd naar jou.. bel je? Ken jij een leuke klusjesman of klusjesvrouw? Deel deze vacature! Thanks 🫶🏻
Sija was VIP.. dus van haar komt dan ook de tip! Sija is vitaal, meestal goed gemutst, een trotse dame en super behulpzaam. ze puzzelt, zoekt woorden puzzels uit én lost ze allemaal op! Helemaal blij! Ze vouwt de was, bakt cake ( likt de garde verdienstelijk af) helpt graag anderen ( soms heeeeel helpend dat het bijna teveel wordt) ze geniet, eet lekker, loopt elke dag veel ( ontspannen met de handen losjes op de rug door de tuin), Ze skypt, is beleefd, lief, zorgzaam en vol fatsoen en weet hoe het allemaal hoort. Ze verliest soms kort zichzelf in verlangen naar wat ooit was. Zomaar plaatjes uit haar magische brein tevoorschijn toveren gesteund door liefdevolle emotie… tja, dan lijkt alles écht waar! Gelukkig helpt het dan om ‘ the mind’ te verleiden, een goede grap of raadsel, een compliment over dat ze eruit ziet als 63… “ Oh ja?” En dan met een pittige grijns: “ hoe oud denk je dat ik echt ben?” ( wenkende wenkbrauwen erbij 😉) en dan fluistert ze ( keihard) wat het werkelijk is! En dan is ze er weer, in het hier en nu. Waar alles nieuw is en toch bekend, waar onze namen niks betekenen, maar haar eigen naam alles is. Waar ze ons vind in onze gezichten en ons vertrouwde doen en laten. Waar de dagelijks terugkerende saaie sleur voor haar een helende, stabiliserende omgeving is, zodat zij kan leven. Zo simpel lijkt het, zo graag werken we hard voor haar. Om die wereld - haar leefruimte en vrij leven - in stand te houden. Machtig mooi werk 💗! Onze VIP wilde picknicken aan het strand met zuster Sally… prima lieve Sija, doen we dat. En misschien slaan we de momenten niet meer op als herinnering, maar de beleving van hét moment, kan mét jou! Elke dag opnieuw… de magie van een dementie … je moet er een cadeautje van weten te maken.. sija helpt ons daarbij , keer op keer! ( en dat op die leeftijd! 😄) Ps: de was is klaar.. kun je asjeblieft helpen? 🫶🏻 En nee…we vertellen niet haar echte leeftijd, dat hoort niet. 😉
Anneke is op pad Mijn telefoon gaat, ik word op de hoogte gesteld dat Anneke ‘op pad is’. Ze is echter nog niet teruggekomen. Ik weet, dat als ik gebeld word, Anneke al ongeveer een uurtje de bloemetjes aan het buiten zetten is. Dan weet ik ook, dat de familie al op de hoogte is en meestal ook meedoet met rondjes rijden of fietsen om te kijken waar Anneke is neergestreken om dat wat ze dan wilde gaan doen te doen. Dit kan overigens van alles zijn en onderweg beïnvloed worden door van alles, dus het resultaat is dus ook van alles en nog wat aan mogelijkheden. Niet makkelijk voor de agenten van de politie die – zoals we hebben afgesproken- altijd na het verstrijken van een uur ook gebeld worden. ‘Van alles’ is vaag, klopt.. breinschade is ook een mistig gegeven. We hebben gelukkig ook feitelijkheden paraat, zoals een recente foto van Anneke, een ongeveer vertrektijd, looprichting, snelheid en ook hoe Anneke kan reageren bij aanspreken (we kennen onze Anneke, een echte leukerd!) De agenten geven aan een wagen te sturen, we zullen er zijn om hen op te vangen. Ondertussen sparren we samen over de weersomstandigheden en wat dat dan betekenen kan. We kennen Anneke, meestal vanaf het pad linksaf. Anneke is vlot en stapt meestal stevig door (op pad is OP PAD!) We praten door over alle mogelijkheden. Er is Kermis in het dorp naast ons, zou Anneke zich daar nu juist vanaf wenden vanwege overweldigend geluid en veel mensen of trekt het haar juist aan, de kleuren, de muziek, de vrolijkheid? We puzzelen er in rap tempo op los, kruipen in haar hoofd om te voelen welke keuzes zij zou maken. Als we net de anderhalf uur aantikken, gaat een medewerker van ons, terwijl de dochter van Anneke nog in de buurt rijdt ook weer een poging wagen. De andere collega gaat lekker verder met de medebewoners van Anneke. We zijn alert, maar niet in de stress, want dan kun je niet goed nadenken. Vlak voordat zij wil vertrekken gaat de telefoon. De dochter van Anneke, ze heeft haar gespot! Ze komen alleen niet meteen naar huis, eerst even een ijsje eten, het is zulk lekker weer! De politieagent die door zijn collega is afgezet om bij ons de feitjes op te halen (zijn collega scheurde meteen verder om onze avontuurlijke Anneke te willen ontdekken (superaardige en betrokken mannen!) De agent, die bij ons aan de keukentafel schoof was zichtbaar opgelucht, dat Anneke bij haar dochter in de auto zat. Wel een tikje verbaasd, dat ze niet ‘Na het weglopen direct naar het tehuis’ teruggebracht werd, maar een ijsje ging eten... en: “ oh, ze had haar GPS-schoen niet aan?” (Er kwam nog net geen t.t.…t../wapperend vingertje bij) Anneke had zich namelijk die ochtend zelf gewassen en aangekleed, op haar manier, maar wel zelf en dat is ook belangrijk. Natuurlijk hebben we de schoen alsnog elders sneaky proberen aan te smeren, maar Anneke bleef resoluut nee zeggen. Wie zijn wij dan? En dan het “ weglopen” we zijn geen tehuis… wel een thuis. Anneke woont hier, ze ging op pad en toen kwam “ van alles”. We begrijpen zulke reacties overigens wel en het is oprecht vervelend, dat Anneke zelf niet even aangeeft dat ze op pad ging, maar gewoon gegaan is. Het mooie weer, de veilige stoep, de goede windrichting en de belofte van haar buuf, dat zij “even ging plassen en daarna met haar zou gaan wandelen”. Ze gingen op pad ze zijn geen kleuters, zij kunnen dat gewoon! Het is inderdaad ingewikkeld, dat Anneke niet gewacht heeft op de buuf, die zelf onderweg naar het toilet vergeten was, dat ze met Anneke zou gaan wandelen. Het heeft Anneke niet tegengehouden om te gaan en dat is prachtig vinden wij. We weten dat er ook andere gedachtes over bestaan en dat mag. Nuchter als we zijn weten we dat het in sommige situaties helpend is om Ouderen met breinschade in een meer gesloten setting te laten verblijven. Anderzijds pleiten we er ook voor, dat er minder snel gekozen wordt om dit ingrijpende besluit over een mens te nemen. Vrijheid is leven, met alle risico’s die erbij horen. Elkaar helpen en bijstaan als Anneke weer op pad gaat. We zijn dan ook dankbaar voor familie/kinderen die dat hun ouders gunnen, Leefplezier op de 1e plaats. We ontkennen niet, dat het een spannend randje heeft als het in jouw dienst gebeurt. Je voelt je verantwoordelijk en je wilt net als iedereen dat Anneke het fijn heeft en haar behoeden voor dat “van alles en nog wat”. Toch nemen we van alles op de koop toe en blijven geloven in een Vrij Leven, liever dat dan opsluiting voor het leven.
6 jaar Familiehoeve! Terugkijkend ben en blijf ik dankbaar. Van: Keihard knokken, worstelend, met dikke tranen van woede en onmacht, klotsende oksels, je neus stoten, valkuilen omzeilen,verbazingwekkende bureaucratie ervaren, weerbarstige instanties Naar: nooit opgeven, spierballen tonen, diplomatie ontwikkelen en toepassen, hulp durven vragen, vertrouwen op mooie mensen, die komen en gaan, focus op positief en altijd weer opstaan. Er is erkenning, er is blijheid, er is stabiliteit en het is nooit saai. We lachen, we rommelen georganiseerd aan, we ervaren vrijheid in doen en laten, focus op volhouden, vertrouwen op wat geleerd is, nieuwe dingen blijven ontdekken, ondernemen met lef! Niets voor lief nemen, zonder betuttelen lief zijn voor ( het leven van) onze bewoners. Verantwoordelijk zijn en trots uitstralen, we werken samen met ouderen die komen en gaan, niet bang om stralend te falen. Het is er allemaal en we zijn van plan te blijven! Alle lof voor een fantastisch team met ieder een eigen talent, a lust for life, lief en leed, soms mopperen toch altijd doorgaan: zij zijn stuk voor stuk een kadootje voor de zorg. Klein, dapper en allerliefst! De Familiehoeve is jarig. 🥰
Okee, we proberen dus ook in de Familiehoeve de receptjes van ‘TikTok ‘ uit… eenvoudige appelflapjes met een luxe naam “ tarte tatin ” Met precisie geschild door Sylvia en dorothé.. ( waarbij het eerste kwart appel zó onder tafel floepte..!) ze zijn prachtig geworden én gekeurd door kritisch publiek. Aad vond het ietsje droog, alle anderen vonden het lekker! ( Aad neemt er voortaan een slok koffie bij, we denken in mogelijkheden 😏) Tanja en jan hebben Hollandse spelletjes gedaan, mens erger je niet is favoriet en jan wist elke keer te winnen.. dan smaakt je flap meteen als tarte tatin. Liefs vanuit de Familiehoeve 🫶🏻
In gedachten bij voormalig bewoners van de “zorg”-boerderij in Vlagtwedde..💔 Ons woon/zorg en familiehart breekt.. We spreken de wens uit, dat men nu wel een fijne plek heeft…🙏🏻🫶🏻 Onbegrijpelijk, wreed, onmenselijk, misdadig! Geen goed woord voor over. 🤬🤮
Even een “ keek op de week” vanuit de Familiehoeve… heerlijk om jong en oud te zien socializen met elkaar.. lekker puur! Ook als je moeder een bewonersbespreking presenteert kun jij ook als kleintje je steun aan haar geven. goede support! En Bianca werd 50… is dit dan de grens van jong naar oud? Of is het simpelweg op naar de betere helft? In ieder geval iets om te vieren, dat je wens uit mag komen. 💋 Tot slot de tip van de broeder: Deze keer zorgeloos ontfutseld van meneer John: “ Sjoelen moet je doen, het is niet alleen leuk en gezellig maar ook goed voor je! goede training voor bv. Als je ene hand wat oefening nodig heeft!” Een gouden tip van de heren… Heb een fijn en allerliefst weekend!
Allerliefste Maup. Altijd een woordje, geklad op verschillende briefjes, wij meelezend of je de juiste woorden had gekozen, de goede toon te pakken had. Soms zelfs in dichtvorm en dan ook altijd met verve voorgedragen. Om die reden sta ik hier, om de cirkel van het woord sluitend te maken… voor jou. Maup, je bent samen met Eke hier in de boerderij komen wonen. Je was hiermee erg blij, het zorgen voor Eke thuis was best ingewikkeld. Om dit met ons te delen was ook een pittige keuze, toch viel er een last van je schouders om dit voortaan samen te doen. Na het overlijden van Eke bleef je bij ons, ongemerkt of misschien juist wel… maar je was ook, laten we zeggen eigenwijs genoeg om te verzwijgen..had je zelf ook lichamelijk ongemak. Jouw grote hart, type ruwe bolster blanke pit bleek ook fysiek gevoelig van aard. Gelijk aan jou soms onstuimige karakter gedroeg je hart zich vaker onvoorspelbaar. Je hebt jezelf bij ons altijd laten zien als De pater familias, de vader van de familiehoeve. Je was altijd alert, positief kritisch en soms ook ronduit geïrriteerd over van alles en niks. Bloednieuwsgierig en belangstellend stelde je altijd vragen en maakte je met ons allemaal wel een praatje zo door de dagen heen. Op die manier heb je met ons een hechte band, vriendschap opgebouwd, en had je ook oog voor hoe het met ons ging en gaf je gevraagd en ongevraagd advies. Dat maakt jouw verliezen, als laatste eersteling intens verdrietig. Je hield van muziek, niet alleen van sommige melodieën maar ook de tekst van een lied kon jou raken. Dit deelde je dan ook met ons en uiteraard met het klemmende advies om ook eens zo te luisteren naar een bepaald nummer. Moeiteloos kon je schakelen tussen golden oldies en de actualiteit van de dag. Voor jou hebben we ons geabonneerd op Via Play, zodat je max verstappen kon volgen.. met sommige races mochten we jou soms erg vroeg wakker maken, zodat je niets zou missen. Je leefde bij ons jouw eigen leven, met jouw eigen kleur. De dag beginnen met koffie en een Shaggy, daarna nog even een tukje om je op te laden voor de rest van je dag. Je eigen waddenzout, je eigen karnemelk en later Kefir. Je deed overal aan mee en bij alles zette je jouw unieke humor in om de sjeu eraan te geven, het leven te vieren! Je deelde ook alle herinneringen met ons, mooi en lelijk… jouw vakanties in Griekenland, zo zat je hier ook in de polder zon met je strooien hoedje.. je trots en zorgjes om je jongens, Terschelling.. En het sjoelen, zo ontzettend fanatiek zie je ze zelden! De hele hoeve dreunde na als je verloren had, maar nog heftiger als je de trofee weer een week in eigendom mocht hebben. Je krijgt hem mee, het is welverdiend. In de gloria stond je op de tafel toen je 80 werd, Glooiend heb je steeds een dun touwtje uit eigen handen aan ons gegeven, totdat je in november alle trossen overboord gooide en echt een flinke stap maakte en op onze schouders steun zocht. Die steun hebben we je gegeven op allerliefste wijze, aansluitend bij jou, altijd zoals jij het wilde. Keer op keer hebben we afgestemd met jou, wat wil je, hoe wil je het, met wie gaan we dit nog meer bespreken? Tot drie keer toe werd je opgenomen, en al die keren kwam je ook weer thuis. Al die keren een jasje uitgedaan. Deze laatste maanden was je zo zichtbaar en voelbaar bezig met afhechten, alle levensvragen kwamen voorbij. Met verschillende van ons heb je intensieve gesprekken gehad. Mooi, dat je dit wilde delen en zo een inkijkje gaf in de verste hoekjes van je hart, je gedachtes.. het laatste stukje Maup. Normaal gesproken klinkt het wellicht wat respectloos, maar voor jou doe ik het wel: Hey Ouwe.. het ga je goed! Kus voor Eke, heb het fijn samen..wij wachten op 2 roodborstjes en weten dan: het is ook goed.
Zoals beloofd weer een tip vanuit de Familiehoeve, want die herbergt met al die bewoners een flinke moot aan ervaring, tips en feitjes! Elke week verzameld de broeder er 1-tje om te delen. ( met velen) Deze week de tip van Aad: Iedereen zou Volendam eens moeten bezoeken Dus, mocht je nog geen plannen hebben, waag het er eens op! 👍🏻
Een allerliefst “ Valentijntje” voor onze bewoners maar zeker te weten voor : het hele team van de Familiehoeve … soms zijn woorden niet genoeg om te zeggen hoe bijzonder een mens is als je toegewijd in de ouderenzorg werkt. Het is verleidelijk om soms te beetje te miepen, want eerlijk is eerlijk onze bewoners vragen soms veel en op enkele dagen is dat net even té veel. Wij zijn ook gewoon mens… het is zoals het is…en vele dagen zijn simpelweg heerlijk! Tuurlijk krijg je een fijn salaris en tuurlijk is dit presentje geen moeten.. maar de waardering kan soms best even onderstreept worden. Leukerds: Weet dat je in hun leven meerwaarde biedt, ookal verwarren zij soms jouw planning, al bellen ze soms op een moment dat je net zelf naar het toilet wil gaan 😏 bedenk.. ze hebben jou nodig en als je even denkt: zucht … Niet klagen maar vragen want je hoeft niet alles alleen te dragen. ( en stop een chocolaatje in je mond, helpt ook 😏❤️) Liefs mij
Dag lieve Nel, Als een frisse wind verscheen je in onze hoeve, een vrouw van formaat, een eigen kijk op zaken en met een mening: vanaf haar goedgekapte kruintje tot haar tenen. Netjes verzorgd en goed gekleed.. Trots sprak je altijd over jouw kinderen en kleinkinderen, Ron die altijd aan je zijde was. Och Nel wat kon je lekker lachen! ( tot je gebit er bijna uitfloepte ! En dan moesten we daar weer zo om lachen) je hield van “ erbij blijven” elke dag de krant voor het laatste nieuws, een appje naar de familie.. heel attent ( dan weten ze dat ik er nog ben, even een duimpje 👍🏻) de ziggo heeft jou ( en ons) tot wanhoop gedreven, maar uiteindelijk was er TV... toch hebben we meer gepraat dan gekeken. De gesprekken kwamen voort uit terugblikken op jouw leven ( van gehaakte pannenlappen tot en met “ heb ik alles gedaan?”) en hoe dan met de toekomst? Je wisselende gemoedsrust kwam weer in balans door te ontspannen, samen met jou... handen masseren, ademhalingsoefeningen.. fijne knuffels en kopjes thee in de nacht.. in de ochtend soms vroeg uit bed en verder tukken in jouw stoel met een dekentje…zo ontzettend waardevol! De laatste tijd die je ons allemaal gegund hebt ging het gesprek met intense emoties over de dood, over eigen regie, over ieders goedkeuring… je was zo enorm dankbaar voor jouw geleefde leven en dat was een lang leven.. voltooid en zo klaar als iets klaar kon zijn. En dan soms, heel kort haakte je weer even aan, met twinkelende ogen, drukte je onze handen tegen je zachte wang.., “ik denk dat ik nog even blijf” het einde lonkte en toen bleek je tot overgave bereid om de strijd te laten en de rust te omarmen. Lieve Nel, eigenzinnige vrouw, de wind draagt je weer verder.. Het is jou zo gegund ♥️✨ Allerliefste groet, Team Familiehoeve
Een “ broeder” in de hoeve maakt toch een verschil.. mannen onder elkaar bijvoorbeeld, slappe grappen.. maar ook verrassende tips en feitjes weet Oege te ontvangen. Een nieuw item vanuit de Familiehoeve, want ouderen hebben een bak aan ervaring, hebben veel meegemaakt en aan overeenkomstige zaken hun neus gestoten ( in een sloot gelopen) en ervan geleerd.. Nou daar luisteren we graag naar. Oege verzameld rustig verder dan is er: Elke week een tip! Deze week de tip van jan: Jan, schuift regelmatig aan bij ons in de keuken/ kantoor en hoort ons wel eens foeteren op de laptop.. zo ook Oege.. “ oh neeeee, alles weg!” Jan kwam met de slimme Tip: ‘ Sla je werk op de computer tussendoor op’ en wijst op het icoontje… Dus bij deze gratis en voor niets de allerliefste tip, van jan.. wat een topper.
Zo tussen ” de piepers jassen” door en een stukje “ zonder regen ☔️ fietsen met je bestie” Had onze Emma een “ samenscholing” voorbereid… de overtuiging dat je met elkaar heel veel weet, denkend vanuit het leidend onderwerp zorgt voor meer dan persoonlijke zorg. Voor onze bewoners maar ook voor onszelf als team, want het is niet easy-peasy om de verschillende breinzorgen en zorgjes 1,2,3 onder de knie te krijgen. Dat frustreert alle kanten op, want je wil het zo graag: dat iemand zich lekker voelt, meelift op de bij hem of haar passende structuur en “ ingebouwde eigen-aardig-heden” zodat het leven in de Familiehoeve ook “ eigen” wordt. Dat landingsproces is een rekbaar begrip, voor iedereen die betrokken is en blijft! Dat laatste, “Blijft” is reden om zo bij elkaar te kruipen en te delen, uit te wisselen, zonder goed of fout, ideeën opgooien etc.. om te kiezen welke afslag we nu nemen: samen. ( ookal heb je dan soms een lange adem nodig: het loont!) Trots op ons! 1 voor allen allen voor 1, allerliefst leren 🦉♥️
De allerliefste Sint, is alleen vanwege de leeftijd al een dikke vrind. Hij bracht bezoek en veel vrolijkheid, aan een lieve hoeve waar men woont en werkt met hart en vlijt. Een kinderhart verstild nooit met de tijd, dus grote ogen, een blos op de wangen .. een hart vol hoop en oprecht verlangen Zingen, lekkers en warme persoonlijke gedichten.. Het was een heerlijk avondje met meer dan tevreden gezichten ❤️🫶🏻
Een bonte avond om van te smullen! De inmiddels vierde bonte verzameling van creativiteit, grappen en grollen…🤩 Bewoners, medewerkers, familie en andere lieve vrienden van De Familiehoeve hebben er ( met de gevulde eitjes en advocaat) voor zalig vermaak gezorgd. Maup had bovendien zijn eigen “ hoeve- koor” opgericht voor dé gelegenheid. Kort vooraf oefende hij met de bewoners die in het koor meededen om een ode aan hun ouders te brengen. Na herhaaldelijk in te zingen, galmde het doir de Familiehoeve het universum in! Vader Abraham zelf zou hier trots op zijn, ‘bedankt lieve ouders van onze bewoners, dat hun wiegje bij u mocht staan! Zo liefdevol… ♥️ Ria valk vroeg zich af of rocking billy nog van haar hield vanuit Amerika, de hele beestenboel kwam uit de kast het was fantastisch en vol van plezier! Zoveel diversiteit, zo kregen we een voorgedragen gedicht van onze Sia ( we overwegen een eigen karaoke 🎤 voor haar 😉) met Bianca en een kort verhaal over een luitenants petje! Onze masseuse Thérèse deed het fabuleus met staartjes en sproeten! Er volgde een heus dankjewel aan ons! Wauw!.. Met een prachtige bos roze rozen toverde Aad met zijn schone dochter tanja een roze blos op Jessica haar wangen. Zij nam het namens het team in ontvangst, zo attent! 🫶🏻🌹 De starsisters grepen het podium zinderend zingend, met prachtige bijpassende originele outfit ( inclusief mooie benen en lastige hakken) De selvera’s zongen over de kus van hun “ honey” en er volgde een heus NOS journaal met onder andere Doretta schrijver… er volgde Inside informatie over bijzonder persoonlijke zaken en opmerkelijke nieuwsfeiten over onze bewoners en de kapster. De vermissing van fristi, crackers en natte jam ( de combinatie is magisch!) was toch wel een hoogtepunt van hilariteit. Buiten applaus kregen alle deelnemers een prijs, welverdiend.. en meteen de eerste fanmail vanuit het publiek: een prachtige tekening van 1 van de kleindochters. Deze hangt keurig aan de muur als kleurig bewijs van een allerliefste bonte avond.
Lijkt een heel gewoon, leuk filmpje van 1 van onze lieve bewoners.. het is echter veel meer dan dat! Het is heel bijzonder hoe zij zichtbaar weer kan multitasken… ze kan een puzzel maken( ordenen, sorteren, kijken, kiezen en plaatsen) tegelijkertijd kan ze luisteren naar de herkenbare muziek, zingt mee en lacht om het grapje in de tekst van dit nummer.. puzzelt ondertussen onverstoorbaar door. Het is een fantastisch resultaat van hoe zij samen met ons samengewerkt heeft naar haar persoonlijke “ staat van ontspannen zijn” en dat is waar vaker de verwarring van de buitenwereld ligt, dat zorgen voor ouderen vooral helpen met wassen en aankleden is, medicatie op tijd, eten en drinken… ook een waardevol onderdeel maar behoorlijk overschat en onterecht op de voorgrond, het zijn maar activiteiten… Ons échte werk ligt in het vinden van deze “ State of mind” zodat zij dit weer kan.. daar breken wij graag onze hoofden over, samen, want iemand zijn hoogste breinniveau gunnen is een enorm cadeau.. ik ben erg trots op ons team dat we bewoners dit gunnen, ons hiervoor inzetten, dat onze mindset deze focus kent ( en een lange adem gebaseerd op allerliefst vertrouwen) De Familiehoeve 🙏🏻♥️
